اشعار

کاش با هجرت تو عمر منم سر میشد
دفتر عمر علی بی تو به آخر میشد

دیدن روی تو بود میل به گلزار مرا
بی گل روی تو گلها همه پرپر میشد

گفته بوده به خلایق فاطمه جان من است
کاش این حرف نبی باور ابتر میشد

در زدو پهلو شکست و محسنش را کشتند
مرحمی کاش بر ان قلب پر آذر میشد

پیش چشمان حسن فاطمه شد نقش زمین
کاش بزرگتر بود و تا خونخواه مادر میشد

من ندانم که چه کرد در دل آن شب مولا
کاش میبود و پیمبر یار حیدر میشد

لانه را با صید باهم در میان شعله کرد
کاش دستی ناجی بال کبوتر میشد

من ندانم که چه کس داد تسلای علی
کاش کسی بود که تا غم خور دختر میشد

گفتی ای رهبر من جان تو و جان حسین
کاش خلقی نوحه گر بر شه بی سر میشد

همه یکسو و غمِ نور دو عینش. یک سو
عرش لرزید حسین تا که مکدّر میشد

به وصیای تو ای فاطمه جان میسوزم
کاش تکانی به دل شمر ستمگر میشد

وقت تدفین تو ای شمع شب تار علی
مرحمی بود که بر گریهٔ حیدر میشد

گر (صفا )ناله زند زین غم جانسوز چه عجب
جای آن داشت که جان خالی زپیکر میشد

شاعر قاسم جناتیان قادیکلایی

@shafabat